Stelt u het u eens voor. U wordt wakker in het prachtige Afrika…. om kwart voor zes ’s ochtends, ijzige kou, met keihard gebonk, geklop en geschreeuw: WAKKER WORDEN!!!

 

Zo verliep het ongeveer voor ons. Vroeg wakker worden om een middaglunchpakketje te maken, een goeiemorgengesprek te houden, te ontbijten, eventueel te corveeën, tandenpoetsen, douchen en vervolgens met spoed om 8 uur het busje in om dan eindelijk is te gaan kijken bij de werkplekken.

 

Na zo’n half uurtje rijden, reden we langs en door township Reagille met zowel prachtige huizen met mooie tuinen als krotten gemaakt van rotzooi en golfplaten. Een zielig gezicht zo, rijdend langs alle mensen die naar de karavaan van witte Toyota busjes zaten te kijken. Maar op een gegeven moment begonnen we naar ze te zwaaien. En wat een heerlijk gevoel krijg je ervan als je dan een lach op hun gezicht kan toveren.

 

Met een soort schuldgevoel en eindelijk beseffend hoe goed we het hebben in Nederland reden we naar de volgende bestemming, waar we de Koster school troffen. Van vader Ron Beton en zoon Pieter kregen we een soort rondleiding door de schoolgebouwtjes met telkens een stop bij de punten waar geklust zal gaan worden. Na de tour kon er gegeten en gedronken worden, maar buiten stonden voetballende kinderen die je hart deden smelten. Zo was er het voetbaltalentje die iedereen het bos in stuurde, maar ook nog veel meer anderen die erg geïnteresseerd naar onze mooie camera’s zaten te kijken. En wat vonden ze het geweldig om zichzelf dan even op dat schermpje van de camera te zien of zelf een fotootje te maken. Ook bleek het haar van Dennis Kok erg apart en interessant; een kind vond het geweldig om het even aan te raken.

 

We gingen verder naar het Freedompark, stapten de auto uit, liepen het park binnen en binnen de kortste keren klommen de kinderen op onze nek. Vrijwel iedereen zat lekker met de kinderen te spelen terwijl we rond liepen door het park. Een gezellige boel, wat je eigenlijk niet zou verwachten. Het park was een enorm gebied met opeengepakte krotten, met allemaal sigaretten, blikjes, flesjes, dode vogels, bananenschillen, kapotte mobieltjes, kranten en heel veel lachende gezichtjes. Levend in zulke barre omstandigheden, bleven ze ons toch begroeten en wilden ze trots hun krot laten zien, om te laten zien hoe netjes het was. Na te hebben gespeeld met de kinderen, namen we afscheid waarbij ze een appel of banaan kregen, waarna ze achter de busjes aanrenden en wij reden door naar het volgende adres.

 

Na weer een half uur rijden kwamen we bij de Moedwilschool aan waar we wederom een rondleiding kregen en hoorden wat voor klussen er te doen zijn. Maar toen werd er een prachtig voetbalveld gespot. Team Nederland en team Afrika betraden het veld. Vol trots zongen wij het Wilhelmus, gevolgd door het langdurige Afrikaanse volkslied. De wedstrijd begon en met felle tackles wisten de Afrikanen het goal schoon te houden. Lang hielden ze het niet vol, want Tom van Donselaar brak het spel open en in de rebound tikte hij de bal er soepeltjes in. Het bleef even spannen met een paar mooie kansen, maar toch was het wederom team Nederland, die door middel van een goal van Marijn Kooistra de wedstrijd besliste. Team Nederland won de wedstrijd, en zo volgden er nog een aantal partijen met leuk, fanatiek en misschien een beetje klungelig voetbal.

 

Na een tijd te hebben gevoetbald, moesten we weer terug naar huis. Maar voor we dat deden gingen we nog even tanken en daarbij vonden we een leuk winkeltje met erg goedkope prijzen. Zo werd ons eerste geld gespendeerd en reden we terug naar de Prosper Guest farm.

 

Gemaakt door Celien Salomons, Charlotte van Gijzen, Mirjam Zegers, Ruben Gillot, Aron Schouten, Rianne Koelewijn, Bas Wierenga, Nadine Bos en Bram Klapwijk.