Zondag, 00:37
Vanochtend was het weer lekker vroeg. Na de ellende van gisteren was het volgens Annefleur alweer tijd voor een lekker bakkie pleur. Want vandaag gingen we voor het echie naar Zuid-Afrika. Na een dag vertraging was het daar wel eens tijd voor.
De vlucht was taai, maar te doen. Omdat we erg kort dag in een vliegtuig zijn geparkeerd, zaten we ver uit elkaar. Van rij 11 tot en met 62, overal waren rode shirtjes te spotten. Even de benen strekken vonden we daarom een mooi excuus om met zijn allen te ‘meeten’ bij de toiletten. Niet met teveel, dan zouden er te weinig zuurstofmaskers zijn voor het geval dat.
Even ter informatie, we zitten nu in een busje naar de accommodatie. Ik vroeg naar de mening over het voedsel in het vliegtuig, en de bom ontploft. Lekker, niet lekker, acceptabel, ik kreeg er buikpijn van ... Kortom, morgen maar iets anders dan opgewarmde kip met boontjes en plakrijst.
10 uurtjes in de lucht en een soepele landing later stonden we veilig op Afrikaanse grond. Ron en Janny stonden ons al hartelijk te verwelkomen met Afrikaanse chipjes en fris. De koffers werden in de busjes gepropt en de tickets voor het parkeren werden betaald, terwijl de groep in het busje helemaal gek werd. Wanneer gaan we nou? Eindelijk zijn we gaan rijden. Met de muziek van Willemijn door de box van Annefleur en onze verschrikkelijk mooie stemmen blijven we nog wel even wakker, want het is nog wel een dikke 2 uur rijden naar onze bedden. Ik hoop dat Evert-Jan en Gerda ons nog niet zat zijn en langs de weg zetten. Wij gaan nog even door, maar helaas is deze blog tot een einde gekomen. Jullie zullen vanzelf de volgende online zien komen!
Slaap lekker!
Dumela; Mirthe, Joëlle, Annefleur, Daan, Willemijn, Emily, Nathan, Emma, Peter en Evert-Jan
Bedankt voor jullie berichtjes! Wij zien uit naar jullie reacties op ons blog, want wij lezen ze allemaal!
Resultaat van 2 weken hard...
.jpg)
Een waardig afscheid
